بازی BLOODBORNE – نقد و بررسی کامل بازی هیجان‌انگیز بلادبورن

 

بازی Bloodborne محصول همکاری سونی و فرام سافت ور است. یک بازی هیجان‌انگیز که در آن خود را میان شهری ناشناخته می‌یابید. شهری که ساکنانش به خاطر نفرینی شوم به هیولا تبدیل شده‌اند. با ما همراه باشید تا این بازی دلهره‌آور را به صورت کامل بشناسیم.

 

نقاط قوت:

• طراحی هوشمندانه مراحل
• مکانیک روان و قابل قبول
• فضاسازی خشن و متنوع

نقاط ضعف:

• چند بار ناامیدتان می‌کند.
• سبک مبهم آن ممکن است آزاردهنده باشد.

 

مشخصات کلیدی بازی Bloodborne

قیمت: 47.99 یورو

برزخ، جایی که می‌توانید تمام لحظه‌های دردناک زندگی و تمام اشتباهاتی را که مرتکب شده‌اید هزار بار زندگی کنید. روزی که اولین حیوان خانگی‌تان مرد، روزی که برای اولین بار فهمیدید بابانوئل وجود ندارد، اولین باری که کسی ترک‌تان کرد: تمام این لحظات دردناک در یک دور باطل. برای همیشه. دنیای بازی Bloodborne به اندازه این جهنمی که توصیف کردم تکان‌دهنده است. به نظر دردناک می‌آید؟ خب استودیو فرام سافت ور بار دیگر ثابت کرد درون همه ما یک مازوخیست وجود دارد! بازی Bloodborne برای PS4 طراحی شده است و بهترین بازی اختصاصی PS4 در این سبک شناخته شده است.

Bloodborne دنباله دارک سول 2  محسوب می‌شود و همین برای مخاطبانش کافی است. با این حال، به خاطر کامل شدن بحث، تصور می‌کنم شما هنوز در مورد این بازی مطمئن نیستید و قانع نشده‌اید.

 

داستان بازی Bloodborne

خب داستان بازی Bloodborne دقیقا چقدر جهنمی است؟ شما یک جنگجوی تنها هستید. یک شکارچی که در شهری غریبه بیدار می‌شود. شهری که در آن همه آلوده یک بیماری لیکاتروپیک شده‌اند. البته به جز کسانی که کرکره‌ها را بسته‌اند و خود را قرنطینه کرده‌اند. اگر از طرفداران گرگ و میش باشید می‌دانید که این یعنی همه به گرگینه تبدیل شده‌اند. اولین دشمنانی که با آن‌ها مواجه می‌شوید ساکنان شهر هستند که در مراحل ابتدایی تبدیل هستند.

کاملا تنهایید. هر کسی را که می‌بینید یا می‌خواهد شما را بکشد یا فقط از پشت درهای بسته با شما صحبت می‌کند. این یک جهان تنها و عذاب‌آور است که موسیقی متن آن به جای سازهای معمول، صدای ناله‌های غیر انسانی و هواپیماهای بدون سرنشین است.

این بازی شبیه Elder Scrolls نیست. داستان بازی Bloodborne وحشت را به سطحی فراتر از تولیدات قبلی استودیو فرام سافت ور می‌برد. کاملا شبیه Grim. بازی کردن Bloodborne در حالت پشیمانی بعد از تعطیلات ایده خوبی نیست اما یک چیز سرمستی‌آور در مورد اتمسفر این بازی وجود دارد. اصلا شبیه بازی‌های دیگری که این روزها برای کنسول‌های مختلف در دسترس هستند، نیست و رویکرد متفاوتی دارد.

یکی از دلایل این خاص بودن، نبود سیستم امتیازدهی کلاسیک است. یک بازی کاملا غیر معمولی، هرچند که استایلی شبیه دارک سول و دیگر بازی‌های سبک سول دارد.

 

استخری پر از خون

این بازی یک داستان افسانه‌ای ندارد. یک پی‌رنگ مشخص و یک سری دستورالعمل ندارید که بر طبق آن عمل کنید. با این حال، اگر به اطراف‌تان دقت کنید و به حرف‌های آن چند شخصیتی که قصد کشتن‌تان را ندارند گوش کنید، یک دنیای کامل به وجود می‌آید که می‌توانید آن را کشف کنید.

هیچ کدام از این‌ها به تنهایی معنی ندارد. سعی کنید آن‌ها را با استفاده از جهان گسترده‌تر Bloodborne رمزگشایی کنید و آن وقت غرق این دنیا می‌شوید. استخر Bloodborne ممکن است پر از خون باشد اما گرم است.

 

گیم پلی بازی Bloodborne

گیم پلی بازی Bloodborne برای گیمرهای حرفه‌ای طراحی نشده است. تمام کردن این بازی و پیدا کردن آیتم‌های مخفی خیلی سخت نیست. زیرا این موارد دوباره و دوباره سر راه‌تان قرار می‌گیرند. سختی Bloodborne بیشتر شبیه بازی کلاسیک مگامن است. هرچند که در نگاه اول شبیه بازی‌های سوم شخص اکشن معاصر به نظر می‌رسد.

چند بار مردن در یک ساعت اصلا عجیب نیست. هر دفعه دوباره زنده می‌شوید و می‌بینید دشمنان‌تان هم دوباره جمع شده‌اند. اگر چند دقیقه از گیم پلی بازی Bloodborne را تماشا کنید، قهرمان بازی را می‌بینید که در حال تکه و پاره کردن دشمنان است، با رفتاری که بی‌فکر به نظر می‌رسد. این رویکرد در بازی نتیجه نمی‌دهد.

قدرت‌های مختلفی برای حمله دارید و گاهی نیز می‌توانید از دست دشمنان فرار کنید. تکنیک‌های بازی را با تمرکز بررسی و پیدا کنید. به محدوده جدیدی وارد شوید. دشمنی از گوشه و کنار پیدا می‌شود و نصف سلامتی‌تان را از بین می‌برد. دفعه بعد که به آن جا وارد می‌شوید می‌دانید چه چیزی در انتظارتان است پس آماده می‌شوید. حالا یک دشمن دیگر با یک استراتژی حمله دیگر به سراغ‌تان می‌آید و دوباره می‌میرید! دفعه بعد یاد می‌گیرید که به حرکت‌هایش دقت کنید تا کشته نشوید.

این الگوی یادگیری تدریجی ممکن است برای بعضی‌ها آزاردهنده باشد اما به هر حال یکی از عناصر اصلی بازی های From Software است. گیم پلی Bloodborne چیزی از بازی های مدرن کم ندارد و تلاش و توجه نیاز دارد.

 

مبهم و ناامیدکننده؟

Bloodborne یک سال پس بازی ستایش‌شده دارک سول 2 به بازار آمد و در خطر این قرار داشت که مردم آن را شبیه دارک سول بدانند. البته تا حد زیادی همین طور است. اگر قبلا این سبک بازی‌ها را تجربه کرده‌اید و خوش‌تان نیامده، بعید است Bloodborne بتواند نظرتان را عوض کند. نمی‌توان انکار کرد که این بازی هم تا حدودی مبهم و ناامیدکننده است.

با این حال، تغییراتی هم در این بازی هست. مثلا دیگر سپر دفاعی وجود ندارد. پس می‌توانید با یک دست تفنگ حمل کنید و با دست دیگر شمشیر، تبر یا چیزهایی از این قبیل. اما آن دفاع پویایی که در دارک سول روی آن تکیه می‌کردید دیگر وجود ندارد. با این که شخصیت‌ها در رده‌های مختلف وجود دارند، همه آن‌ها باید با نبرد تن به تن کنار بیایند. چیزی که زیاد اتفاق می‌افتد. این باعث می‌شود یک سبک مبارزه‌ای خشن را انتخاب کنید. به ویژه زمانی که دشمنان بیشتر سلامتی‌تان را از بین برده‌اند. به سلاح‌ها هم نمی‌توانید تکیه کنید. یا گیر می‌افتید یا می‌دوید.

مثل همیشه فرار هم یک گزینه است. بیشتر اوقات می‌توانید از میان گروه‌های دشمنان با دویدن راه خود را باز کنید. فرار هم مثل حمله بخش مهمی از مبارزه است. کمی با بازی‌های سبک Soul متفاوت است اما شبیه به نظر می‌رسد.

 

راهنمای بازی Bloodborne

رویکرد اکشن سنگین بازی Bloodborne تمرکز بیشتری روی زمان و تکنیک می‌گذارد. تعادل بین زمان تکنیک در هنگام مبارزه با کاراکترهای خاص، بیشتر لازم است. بر خلاف Dark Soul 2، در این بازی دشمنان پس از این که یک منطقه را چند بار گشتید ناپدید نمی‌شوند. این ویژگی به خاطر این ایجاد شده است که در دارک سول می‌توانستید سطح شخصیت را بالا ببرید تا سختی مراحل پیش رو کمتر شود.

با توجه به این که نمی‌توانید دشمنان را از دور بکشید و بیشتر اوقات ضعیف هستید، امکان کم کردن سختی‌ها در Bloodborne وجود ندارد. البته هنوز هم می‌توانید سطح کاراکتر را بالا ببرید. برای این کار باید چیزی را از دشمنان بگیرید که Blood Echoes نام دارد. اما برای این کار ناچارید محیط و دشمنان را ارزیابی کنید.

تنها زمانی که بازی خیلی سخت می‌شود وقتی است که با رئیس دشمنان مبارزه می‌کنید. در هر منطقه یکی از این هیولاهای وحشتناک وجود دارد و برای این که به مناطق دیگر بروید، باید آن‌ها را از بین ببرید. کشتن این هیولاها 15 تا 20 دقیقه از وقت‌تان را خواهد گرفت. نبرد با این رئیس‌ها ناامیدکننده‌ترین بخش بازی Bloodborne است. به ویژه زمانی که نتوانید آن ضربه مهم را بزنید.

 

خطر لو رفتن داستان

مثلا جنگ با رئیس دوم را در نظر بگیرید (هشدار اسپویلر): این جنگ در یک قبرستان رخ می‌دهد و به شدت وابسته به حملات شما است. با این حال تشخیص ضربه آن قدر ساده است که شما باید در مورد محیط اطراف خود بیشتر مراقب باشید. قوانین Bloodborne هماهنگ و به‌ندرت بخشنده هستند. چندبار به نظرم رسید شاید Bloodborne در این مرگ‌های مکرر زیاده‌روی کرده است.

به هر حال این ضعف‌های کوچک کم هستند. در عوض، دنیای Bloodborne ثباتی غیر معمول دارد. مثل تکه‌های یک پازل مکعبی که به خوبی در کنار هم قرار می‌گیرند. وقتی از طبقه‌ای به طبقه دیگر می‌روید، تنها محیط عوض نمی‌شود. چیزهایی که آن جا است کاملا به طبقه قبلی مرتبط هستند.

 

ارتباط نزدیک با دنیای بی‌رحم

توجه به جزئیات پیش رو و پشت سر، یکی از ویژگی‌های این بازی است. امتیازهایی که کمک می‌کنند بازی را ادامه دهید کم هستند. Bloodborne شما را مجبور می‌کند به مراحلی که تمام نکرده‌اید برگردید. این بازگشت به اول کار کمی ظالمانه است ولی باز کردن هر در بسته‌ای منجر به پیشرفت می‌شود. Bloodborne با عبور دادن‌تان از کوچه‌ها باعث می‌شود دنیای آن را بشناسید، همان قدر که طراحانش می‌شناسند. کمتر پیش می‌آید یک بازی بتواند میان گیمرها و چنین دنیای دردناک و وحشتناکی ارتباط نزدیک برقرار کند.

دنیای Bloodborne زیبایی هم دارد. نه به اندازه بازی‌های بسیار زیبای اختصاصی PS4 اما تا حدی که سنگینی این بازی را کم کند. گاهی خزیدن در سیاه‌چال‌ها و گاهی اوقات محیطی حماسی. سازندگان در مورد رعایت این تعادل بسیار دقیق بوده‌اند. با این که بخش‌هایی از Bloodborne به هم متصل هستند، مناطق وسیع‌تری هم وجود دارد. در هر مرحله عذاب‌آور به تمام کردن بازی نزدیک می‌شوید. بعد از تمام کردن هر مرحله نفس راحتی بکشید یا فریاد بزنید: «خدا رو شکر که تموم شد!»

دنیای این بازی تنهایی را القا می‌کند اما عناصری از جامعه نیز دارد. می‌توانید شبحی از بازیکنان دیگر را ببینید که روی زمین به نمایش در می‌آید یا یادداشت‌هایی را که گذاشته‌اند بخوانید. شما هم می‌توانید برای دیگران یادداشت بگذارید. همچنین می‌توانید در مراحل حساس‌تر از دیگر بازیکنان کمک بگیرید. البته اگر این ویژگی‌ها را نمی‌پسندید می‌توانید آفلاین بازی کنید و کاملا تنها باشید.

 

سخن آخر درباره بازی Bloodborne

برخلاف آن چه گیمرهای حرفه‌ای ممکن است فکر کنند، تمام کردن این بازی به میزان زیادی تجربه جلسات بازی شش ساعته نیاز ندارد. راهنمای بازی Bloodborne شامل دو توصیه می‌شود: باید صبور باشید و با ریتم دنیای بازی پیش بروید. این بازی همیشه سرگرم‌کننده نیست و به شما آسان نمی‌گیرد. گاهی اوقات مجبورید برای پیشرفت به سختی تلاش کنید. ویژگی‌هایی که در بازی‌های امروزی زیاد دیده نمی‌شود.

بازی Bloodborne یک ماجراجویی دلهره‌آور، به‌یادماندنی و تکان‌دهنده است که برای تمام کردن آن به حدود 40 ساعت زمان نیاز دارید. هر چند که جذاب‌تر از مقصد نهایی، مسیری است که طی می‌کنید. انحصاری بودن بازی Bloodborne برای PS4 ممکن است صاحبان کنسول‌های دیگر را ناامید کند.

 

منبع: فانیبو